Maar het is een snelgroeiende struik die in een jaar tijd wel een halve meter kan groeien. Toch kun je hem in ieder geval terugknippen om hem klein te houden, iets wat je van een toverhazelaar niet kunt zeggen.
Ik krijg vaak vragen over struiken die te groot worden. Soms vraag je je af of de koper wel heeft nagedacht bij zijn aanschaf. Zou hij nu werkelijk niet weten dat dat geinige conifeertje na tien jaar tot ver voorbij de dakgoot reikt, of dat die klimroos de rozenboog zodanig overwoekert dat je er niet meer onderdoor kunt? Pas geleden was ik nog bij een kennis op bezoek die tegen zijn nieuwe carport maar liefst drie blauweregens had geplant. Ongetwijfeld levert dat straks een weelde aan bloesem op, maar deze klimplanten zullen de carport voor zichzelf opeisen waardoor de 'car' alsnog op de oprit zal moeten blijven staan.
Maar goed, het planten van een struik die groter wordt dan je had gedacht is een fout die ik zelf ook heb gemaakt. Pas geleden nog heb ik mijn mispel teruggesnoeid omdat de postbode niet langer bij de voordeurbel kon komen.
Terug naar de Viburnum. Viburnum tinus heeft dus blad dat eruit ziet alsof het bedekt is in grijs Saharastof. Je krijgt de aanvechting om de struik eens lekker in het bad te doen en hem af te boenen. Maar verdere nadelen zijn er niet, behalve dan dat de struik in een heel strenge winter wel eens kan bevriezen. Maar optimisme is een deugd, vind ik; wat mij betreft plant iedereen zijn voortuintje vol met olijven, bananen en palmen. Misschien is er toch nog één klein nadeeltje: de bloemen ruiken naar zweetsokken. Maar je hoeft er natuurlijk niet aan te ruiken. En nog een laatste nadeeltje: de bloemknoppen zijn eigenlijk mooier dan de geopende bloemen. De belofte is mooier dan het resultaat.