Bloembollen plant je niet om hun blad maar om hun bloemen. Hun blad is op zijn best saai en op zijn ergst niet om aan te zien. Dat is voor sommigen een reden om sommige planten maar helemaal niet in de tuin te zetten. Wie maandenlang tegen het grove blad van een dahlia moet aankijken voordat de plant eindelijk eens gaat bloeien, plant soms liever geen dahlia. Hoewel er ook dahlia’s bestaan met prachtig diep in gesneden blad.
Een zomerbloeier met blad waarover in ieder geval geen discussie bestaat is de crocosmia. Crocosmia heette vroeger Montbretia. Het is een plant die in de verte wel iets wegheeft van een gladiool, maar dan met kleinere bloemen. Daarnaast is de crocosmia een elegante plant die de stijfheid van de gladiool volledig mist. De Engelse kweker Alan Bloom was een van de eerste kwekers die zich met het veredelen van crocosmia’s bezighield. Hij heeft in de jaren zestig van de vorige eeuw verschillende soorten met elkaar gekruist, en drie nieuwe hybriden op de markt gebracht: ‘Lucifer’, ‘Spitfire’ en ‘Bressingham Blaze’.
Al deze variëteiten worden in vruchtbare grond ruim anderhalve meter hoog. De stevige bloemstengel draagt een vertakte bloeiwijze met kleine, trechtervormige bloemen. Het blad is zwaardvormig, met geprononceerde nerven die zich prachtig aftekenen bij tegenlicht. ‘Bressingham Blaze’ en ‘Spitfire’ zijn in de vergetelheid geraakt, maar ‘Lucifer’, met zijn rood gloeiende bloemen heeft de markt stormenderhand veroverd en is uitgegroeid tot een razend populaire tuinplant. Ik ken ook maar weinig planten die de tuin zo in vuur en vlam kunnen zetten als Crocosmia ‘Lucifer’; als je de plant in bloei ziet is het of je aan de rand van de krater van een vulkaan staat en naar binnen kijkt. Tegen het einde van de zomer, als de tuin over haar hoogtepunt heen is, schudt ‘Lucifer’ met zijn vuurgloed de ingedutte tuinbezitter met een schok weer wakker.
'Lucifer' bloeit in de nazomer, tegelijk met de teunisbloem – een toevallige, maar bijzonder geslaagde combinatie. Ook daarna, als de crocosmia is uitgebloeid, is de plant nog steeds de moeite waard. De uitgebloeide bloemen ontwikkelen zich tot ronde, mahoniekleurige vruchtjes die na verloop van tijd openspringen en dan kaneelkleurige zaden laten zien. Die zou je kunnen zaaien, maar wie meer crocosmia’s wil hebben hoeft de planten alleen maar op te graven en de bollen, die als kralen aan een snoer aan elkaar vast zitten, los te maken en opnieuw te planten. Ook binnenshuis kun je met crocosmia’s een feestelijke sfeer scheppen, want het zijn goede snijbloemen. Met een paar takken van Crocosmia ‘Lucifer’ maakt je van ieder doorsnee bosje bloemen een sensationeel boeket. De laatste jaren zijn er nogal wat verschillende crocosmia’s op de markt gekomen, maar naar mijn ervaring is ‘Lucifer’ de enige die ook in een strenge winter in leven blijft. De andere moet je zorgvuldig afdekken, of oprooien en ‘winters droog en vorstvrij bewaren.